Een brief aan de kelder

Een onderzoek naar scenografie via gesproken taal. Hoe kan je het huisje verbeelden in plaats van het te bouwen?

De kelder bevond zich onder een grachtenpand in Amsterdam, alle elementen in de ruimte hadden dezelfde matte grijze kleur. De ruimte was gevuld met honderden lege glazen potten met een datum eraan. In de potten zaten gesproken herinneringen. Telkens bij het openen van een pot omschreef ik het beeld wat daarin zat en vulde op die manier de matte grijze ruimte met verbeelding. Wanneer het publiek binnen kwam werden ze een voor een, zo objectief mogelijk, omschreven in een lege pot, daarna werd de deksel er op gedaan en aan de verzameling beeldherrineringen toegevoegd.

Scenografie, tekst, spel: Anouk van Kolfschoten
Productie: Thomas van Son